سر مبارک امام حسین (ع) در تمام مسیر کربلا تا شام قرآن تلاوت می‌کرد و پس از بازگشت اسرا همچون یک گوهر گرانبها در خاندان بنی‌امیه نگهداری می‌شد و از پدر به پسر به ارث می‌رسید تا اینکه در شهر عسقلان دفن شد.
به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام احمد عابدی افزود: این سر مبارک در دوران جنگ‌های صلیبی که در شهر عسقلان مدفون بود برای مصون ماندن از آسیب‌های احتمالی به قاهره انتقال داده شد.
رئیس دانشگاه علوم و معارف قرآن افزود: روایت است سر مبارک برای انتقال به قاهره در یک سینی قرار داشت و در طول مسیر عسقلان به قاهره هیچ‌گاه سینی روی زمین گذاشته نشد. حتی شب‌ها نوبتی هر کس یک ساعت این سینی را در بغل می‌گرفت که در طول این سفر هم سر مبارک یک لحظه از قرآن‌خوانی دست بر نداشت.
وی خاطرنشان كرد: در قاهره سر مبارک امام حسین (ع) را به مسجدی بردند هنگامی که می‌خواستند سر را دفن کنند. گفتند سر خون‌آلود است اما هر چه تلاش کردند که سر را بشویند خون تازه‌ای از سر مبارک جاری می‌شد و به دستور یکی از علمای حاضر سر را همان‌گونه دفن کردند که به مقام رأس‌الحسین نامگذاری شد که امسال متأسفانه این مکان مقدس تعطیل شد.
نظر شما